นักท่องเที่ยวสามารถมาหาซื้อของกินและของฝากได้มากมาย ความรู้สึกของการมาเยือนที่นี่จะค่อนข้างแตกต่างกับตลาดน้ำที่อื่นที่จะมีเรือพายมาขายของ  ที่นี่เราจะเห็นการนำเอาเรือเอี้ยมจุ๊นมาพัฒนาเป็นร้านขายอาหาร รวมถึงการทำเป็นแพในร่มให้นักท่องเที่ยวสามารถเดินลงไปกินบนน้ำได้ จดเด่นอยู่ที่สะพานตรงกลางที่ทำเป็นรูปโครงเรือ ฝั่งทิศเหนือจะเชื่อมกับอาคารสองชั้น ส่วนฝั่งใต้ยังมีตลาดในร่มให้เดินดูของกินของใช้กันอย่างมากมาย

ตลาดน้ำขวัญ-เรียม มีจัดโชว์การแสดงศิลปวัฒนธรรมไทยริมน้ำ  หมุนเวียนกิจกรรมต่างๆไปเรื่อยๆ

การตักบาตรพระทางน้ำหรือ การบิณฑบาตทางน้ำ คือขนบธรรมเนียมของไทยซึ่งสืบทอดกันมายาวนานนับตั้งแต่ชาวไทยได้พึ่งพาอาศัยอยู่กับที่ราบลุ่มซึ่งอยู่ริมน้ำ ในตอนเวลา 07:30 ทางตลาดน้ำขวัญเรียมร่วมกับวัดมีกิจกรรมใส่บาตรพระทางเรือ เพื่ออนุรักษ์ภาพมรดกเหล่านี้ไว้แม้จะไม่เหมือนเสียทีเดียว มีอุปกรณ์ช่วยเหลือสำหรับคนแก่ที่ต้องการมาตักบาตรพระทางน้ำ

เป็นเรือใหญ่ 40 ที่นั่ง ใช้เวลาไป-กลับราว 30 นาที เรือจะพาไปชมคลองสองข้างทาง ส่วนมากเป็นการนั่งเรือเล่นรับลมเพลินๆเสียมากกว่าที่จะได้เห็นวิถีชีวิตทางน้ำของชาวบ่้านในละแวกนั้น ระหว่างนั้นจะมีมักคุเทศน์ตัวน้อยจากโรงเรียนวัดบำเพ็ญเหนือมายืนที่หัวเรืออธิบายความเป็นมาของสองข้างทางอย่างน่ารักน่าชัง

ค่าเรือคนละ 20 บาท  ส่วนทิปมักคุเทศน์น้อยสามารถหยอดลงกล่องตามอัธยาศัย เรือนำเที่ยวคลองแสนแสบมีบริการถึงแค่ราว 18:00 (อัปเดตปี 2013)

เป็นคูหาเล็กๆ ตั้งอยู่ใกล้ๆกับวัดบางเพ็ญใต้ จัดแสดงหุ่นจำลองงานวัดที่เป็นวิถีชีวิตไทยในอดีต ส่วนข้างๆกันคือห้องภาพโบราณสามารถถ่ายภาพเล่นจากกล้องโบราณดัดแปลงได้ตามอัธยาศัย

นักท่องเที่ยวที่เดินตลาดน้ําขวัญเรียมเหนื่อยๆ ก็สามารถแวะเข้ามานมัสการหลวงพ่อโต พระพุทธโสธร และหลวงพ่อบ้านแหลม หรือทำบุญที่วัดบางเพ็ญใต้ที่อยู่ติดกับตลาดน้ําขวัญเรียมฝั่งทิศใต้ได้

วัดบำเพ็ญเหนือคือวัดที่อยู่ฝั่งทิศเหนือของคลองแสนแสบติดกับตลาดน้ําขวัญเรียมเช่นกัน    วัดบำเพ็ญเหนือสร้างขึ้นในสมัยรัชกาลที่   3 โดยชาวเวียงจันทน์ที่พักอยู่แถวบางปะอิน อพยพครอบครัวมาถึงอยู่บริเวณแนวคลองแสนแสบ  และได้เรียกหมู่บ้านของตนว่า  “บางเพ็ง”    ได้ร่วมกันสร้างขึ้นแล้วจึงเรียกว่า “วัดบางเพ็งเหนือ” นักท่องเที่ยวที่มาเดินตลาดน้ําขวัญเรียมสามารถแวะทำบุญได้ด้วยเช่นกัน แม้จะไม่ครึกครื้นเท่าวัดบางเพ็ญใต้ก็ตาม

ที่บริเวณตีนสะพานฝั่่งวัดบางเพ็งใต้จะมีศาลขวัญเรียมให้กราบไหว้อยู่ ข้างๆคือรูปปั้นขวัญกับเรียมขี่ความด้วยกันกลางท้องทุ่ง

ที่มาของขวัญและเรียมคือ นวนิยายที่ชื่อ “แผลเก่า” ซึ่งเป็นผลงานประพันธ์เรื่องแรกของ ไม้ เมืองเดิม ตีพิมพ์ครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. 2479 ต่ต่อมา เชิด ทรงศรี นำกลับมาสร้างภาพยนตร์ที่สร้างยอดขายถล่มทลายในสมัยนั้น และไปได้รับรางวัลระดับโลกมาด้วย ต่อมา แผลเก่า ถูกนำมาสร้างเป็นภาพยนตร์และละครอีกหลายครั้ง โดยเนื้อเรื่องของแผลเก่าซึ่งเป็นนวนิยายท้องเรื่องลูกทุ่ง พูดถึงความรักของอ้ายขวัญ นักเลงแห่งท้องทุ่งบางกะปิ (ประมาณย่านอโศกในปัจจุบัน) และอีเรียม ซึ่งพ่อของทั้งสองคนเป็นอริกัน เรียมต้องพลัดพรากไปอยู่บางกอก ซึ่งท้ายสุดเรื่องราวที่เข้าใจผิดทำให้ทั้งคู่ไม่สามารถสมหวังในความรักได้และกลายเป็นโศกนาฏกรรมทางความรักที่เรียกน้ำตาของคนดูในสมัยนั้นได้อย่างมากมาย

คนส่วนมากมักจะรู้จักชื่อขวัญกับเรียม จากเพลง ขวัญของเรียม หรือ ขวัญเรียม ซึ่งเป็นเพลงประกอบภาพยนตร์แผลเก่า ด้วยทำนองคุ้นหูว่า “เรียมเหลือทนแล้วนั่นขวัญของเรียม” และเพลง “แสนแสบ” ที่ร้องว่า “อกพี่กลัดหนอง พี่หมองดั่งคลองแสนแสบ”

ตลาดบ้านสวนพุทธศิลป์คือตลาดที่อยู่ติดกับขวัญเรียมฝั่งทิศใต้คลองแสนแสบ ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับตลาดขวัญเรียมแต่อย่างใด แต่ส่วนมากนักท่องเที่ยวจะแวะเข้าไปชมด้วย โดยเฉพาะการไปถ่ายรูปกับประติมากรรมทรายปั้น และแวะซื้อสินค้าหัตถกรรม OTOP หรือ SME  พร้อมๆกับฟังดนตรีสดให้ฟังประกอบการเดิน