หลวงพ่อพระทอง(พระผุด) ชาวบ้านเรียกว่า “พระผุด” เป็นพระพุทธรูปผุดเพียงพระเกตุมาลาจากพื้นดิน มีความสูงประมาณ 1 ศอก   โดยมีรูปจำลองกอสวมทับไว้แบบครึ่งองค์  มีตำนานกล่าวว่ามีชาวบ้านได้พบสิ่งมีลักษณะเหมือนเกศ ปรากฏเป็นพระพุทธรูปและเป็นทองคำ ชาวบ้านต่างพากันมาบูชาสักการะกันมากมาย เมื่อเจ้าเมืองถลางทราบก็สั่งให้ทำการขุดพระพุทธรูปขึ้นมาประดิษฐานไว้บูชา แต่ไม่สามารถขุดขึ้นมาได้ บางคนถูกตัวต่อตัวแตนอาละวาดเป็นพิษจนถึงแก่ความตาย ต่อมาได้มีพระธุดงค์รูปหนึ่งกล่าวว่าควรจะสร้างวัดที่นี่เพื่อป้องกันดจรตัดเศียรพระ วัดพระทองแห่งนี้จึงถูกสร้างขึ้นมาในสมัยดังกล่าว ชาวบ้านจึงเรียกพระพุทธรูปองค์นี้เรียกต่อมาว่าพระผุดในเวลาต่อมา ยังมีเหตุการณ์ศึกพระเจ้าปะดุง ที่ยกพลมาตีเมืองถลาง พ.ศ. 2328 ทหารพม่าพยายามขุดพระผุดเพื่อนำกลับไปพม่า แต่ขุดลงไปคราวใดก็มีฝูงแตนไล่ต่อยจนต้องละความพยายาม ต่อมาชาวบ้านได้นำทองมาหุ้มพระพุทธรูปที่ผุดจากพื้นดินเพียงครึ่งองค์ดังที่เห็นในปัจจุบัน

คนจีนเรียกว่า “ภู่ปุ๊ค” (พู่ฮุก) โดยคนจีนเชื่อกันว่าพระผุดมาจากเมืองจีน คนจีนที่อยู่ในภูเก็ตและละแวกนี้เคารพนับถือพระผุดมาก ทุกๆปีมื่อถึงเทศกาลตรุษจีนจะพากันมานมัสการพระผุดอยุ่ทุกปี มีเรื่องเล่าต่อๆกันมา ราวสองพันปีมาแล้วมีพระพุทธรูปทองคำ 3 องค์ โดยตระกูลเจ้าเมืองของจีน จากนั้นเมื่อเสียเมืองให้แก่ชนชาวธิเบต ชาวธิเบตได้นำเอาพระพุทธรูป 1 ใน 3 องค์ ลงเรือมาทางทะเลเข้ามาทางมหาสมุทรอินเดีย เรือเกิดล่มพายุพัดเข้ามาชายฝั่งพังงา เมื่อเวลาล่วงเลยไปบริเวณเรือจมกลายเป็นแผ่นดิน จากนั้นมาเมื่อฝนตกเกิดน้ำท่วมเซาะดินให้ต่ำลง หลวงพ่อผุดก็โผล่ให้เห็นเพียงพระเกตุมาลา ส่วนองค์พระนั้นคงอยู่ใต้ดินยังขุดไม่ได้

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 9 เคย เสด็จฯ วัดพระทอง เมื่อวันที่ 11 มีนาคม พ.ศ.2502 เป็นการเสด็จส่วนพระองค์ และได้พระราชทานลายพระหัตถ์โดยย่อว่า ภ.ป.ร. ประดิษฐานเหนือประตูทางเข้าพระวิหารหลวงพ่อพระทอง เป็นสิริมงคลแก่วัดพระทองและพสกนิกรชาวไทยสืบมา

พิพิธภัณฑสถานวัดพระทองที่เก็บรวบรวมโบราณวัตถุ ข้าวของเครื่องใช้ของชาวภูเก็ต เช่น “จังซุ่ย” เสื้อกันฝนชาวเหมืองแร่ดีบุก รองเท้าตีนตุกของสตรีเชื้อสายจีนและของเก่าอีกมากมาย