แหล่งท่องเที่ยวจังหวัดสระบุรี : วัดสูง เสาร้องไห้ สระบุรี

วัดสูง ตั้งอยู่ที่อำเภอเสาไห้ จังหวัดสระบุรี เดิมทีชาวบ้านเรียกว่า วัดป่า สร้างขึ้นประมาณ พ.ศ. 2470 แต่เนื่องจากพื่นที่บริเวณนี้เป็นที่ราบสูง จึงได้เปลี่ยนมาเป็น วัดสูง โดยได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาเมื่อ พ.ศ. 2484 ภายในวัดมีอุโบสถที่ประดิษฐาน พระศรีมงคลมุนี หรือ หลวงพ่อดำ เป็นพระพุทธรูปที่เก่าแก่ สร้างด้วยศิลาแลง (หินทราย) ปัจจุบันทางกรมศิลปากรได้ขึ้นทะเบียนเป็น ‘โบราณวัตถุของชาติ’ สิ่งสำคัญภายในวัดสูงยังไม่หมดเพียวเท่านี้เพราะที่วัดแห่งนี้ดังในเรื่อง “เสาไห้” ที่เป็นตำนาน โดยมีตำนานว่า

ตำนานเสาไห้

เมื่อตอนที่สร้างกรุงเทพมหานคร เพื่อขึ้นเป็นราชธานีนั้น ได้มีการสั่งให้หัวเมืองต่างๆ จัดหาไม้ที่มีลักษณะที่ถูกต้องตามตำราส่งเข้าประกวดเพื่อเป็น ‘เสาหลักเมือง’ โดยทางจังหวัดสระบุรีนั้นก็ได้ส่งเสาตะเคียนต้นหนึ่ง ล่องลงลำน้ำป่าสักเพื่อไปประกวดที่กรุงเทพฯ เมื่อถึงที่ประกวดทางการตำหนิว่าปลายคด จึงไม่ได้รับการคัดเลือก นางไม้ที่สิงสถิตอยู่ในตะเคียนต้นนี้จึงเกิดความเศร้าเสียใจ ร้องไห้ และได้ลอยทวนน้ำกลับขึ้นมาในลำน้ำป่าสักและมาจมลงที่หมู่บ้านไผ่ล้อมน้อยเป็นเวลานาน เมื่อตกกลางคืนชาวบ้านแถวนั้นมักจะได้ยินเสียงผู้หญิงร้องไห้ ในตอนฤดูน้ำแล้งแม่น้ำป่าสักก็จะแห้งจนสามารถเดินข้ามได้และมองเห็นเสาต้นนี้ และมีเรื่องเล่าว่า บางคืนก็จะมีหญิงปรากฏตัวบนผิวน้ำและร้องไห้โหยหวน เชื่อกันว่าเป็นนางไม้ขึ้นมาร้องไห้ โดยเรื่องราวเล่านี้ก็ยังคงอยู่ตลอด จนเมื่อเดือนมกราคม พ.ศ.2501 มีคืนหนึ่ง นางเฉลียว จันทร์ประสิทธิ์ ได้ฝันว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งบอกว่า เป็นนางไม้ประจำเสาที่จมน้ำอยู่ ให้ไปบอกสามีว่าให้เอาเสาต้นนี้ขึ้นจากน้ำด้วย แต่นายเผ่า จันทร์ประสิทธิ์ ผู้เป็นสามีนั้นไม่เชื่อ และมีเรื่องเล่าว่านางไม้ต้นนั้นก็ได้ไปเข้าทรงคนอื่นหลายครั้งว่าตนนั้นอยากขึ้นจากน้ำ จนชาวบ้านได้ไปเรียกร้องให้นายเผ่าผู้ที่เป็นเจ้าของโรงสีกองไทฟง เป็นผู้นำในการนำเสาต้นนี้ขึ้นจากน้ำ เพื่อพิสูจน์ว่าเรื่องเล่าที่อยู่มานานนั้นเป็นเรื่องจริงหรือไม่ และเมื่อ 17 เมษายน พ.ศ.2501 เป็นวันที่อันเชิญเสาแม่นางตะเคียน โดยเริ่มจากพิธีเข้าทรงเพื่อที่จะให้แม่นางตะเคียนบอกว่าเสาต้นนั้นอยู่ตรงไหนเพราะไม่มีใครรู้แน่ชัดว่าเสาต้นนั้นอยู่บริเวณไหนและเมื่อพบตำแหน่งของเสาต้นนั้นแล้วชาวบ้านก็ดีใจกัน แต่ท้องฟ้าจากที่กำลังมีแดดจ้าก็กลับกลายเป็นมืดครึ้มทันที ฟ้าคะนองเหมือนฝนจะตกลงมาอย่างหนัก และผ่าลงมาเป็นประกายสีเขียว และต่อมาในวันที่ 19 เมษายน พ.ศ.2501  มีคนให้ความสนใจเป็นจำนวนมากในการมาดูการอัญเชิญเสาตะเคียนขึ้นจากน้ำ โดยเมื่อปลายเสาเริ่มเคลื่อนขึ้นจากดิน ก็ได้มีน้ำมันลอยขึ้นมาเป็นสีเขียวบนผิวน้ำเป็นความอัศจรรย์เป็นอย่างมาก ผู้คนร้องโห่ด้วยความยินดี และเมื่ออัญเชิญเสาขึ้นมาไว้ใกล้ตลิ่งแล้ว ชาวบ้านก็แห่มาปิดทองสักการะบูชากัน โดยตะเคียนทองมีความยาว 13 เมตร เส้นผ่าศูนย์กลาง 0.75 เมตร ที่น่าแปลกอีกอย่างหนึ่งคือวันที่เอาเสาขึ้นจากน้ำเป็นเวลาที่ใกล้เคียงกับวันที่ทำพิธีสมโภชเสาหลักเมืองกรุงเทพฯ เมื่อวันที่ 21 เมษายน พ.ศ.2501 และในวันที่ 23 เมษายน พ.ศ.2501  ได้อัญเชิญเสาไปประดิษฐานที่วัดสูง ทำพิธีต่างๆ แต่ในวันนั้นมีชาวบ้านมาร่วมทำพิธีเป็นจำนวนมากประมาณ 30,000 คน ถือว่าเป็นประวัติศาสตร์ครั้งสำคัญของชาวอำเภอเสาไห้ แลละด้วยเหตุผลนี้จึงเป็นที่มาของชื่อ “อำเภอเสาไห้” ถือเป็นวัดที่สำคัญมากของจังหวัดสระบุรี อำเภอเสาไห้เป็นอย่างมาก สามารถมาไหว้ สักการะ ขอพรแก่เจ้าแม่นางตะเคียน