สะพานหัน ชื่อนี้เรียกจากลักษณะของตัวสะพานในอดีต จะเป็นสะพานที่เป็นไม้แผ่นเดียวพาดข้ามคลอง โดยที่ปลายข้างหนึ่งตรึงแน่นอยู่กับที่ ส่วนอีกข้างจะไม่ตอกติดกับอะไร เพื่อที่จะให้สะพานหันไป-มา เพื่อให้เรือแล่นผ่านไปได้ ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 4  โปรดเกล้า ฯ ให้สร้างใหม่เป็นสะพานโครงเหล็กพื้นไม้ จนถึงสมัยรัชกาลที่ 5 ได้เปลี่ยนทำเป็นแบบสะพานริอัลโตทีนครเวนิซ และที่ปองเตเวกคิโอ เมืองฟลอเรนซ์ ประเทศอิตาลี จะมีลักษณะเป็นสะพานไม้โค้งกว้าง สองฟากสะพานมีห้องแถวเล็กๆ ให้ขายของ ส่วนตรงกลางเป็นทางเดิน ซึ่งสะพานนี้ล้นเกล้ารัชกาลที่ 5 ชอบเสด็จประพาสเพื่อซื้อผลไม้แห้งที่นำเข้ามาจากต่างประเทศ เช่นลูกพลับแห้ง และผลไม้แห้งต่างๆ นานาชนิด จะเป็นจุดเช็คอินจุดแรกของที่นี่

ย่านการค้า ในสมัย ร.ศ.124 นั้น เกิดย่านการค้าที่ขึ้นและมีสินค้าจำหน่ายมากมาย ทันสมัยมากในสมัยนั้น ได้แก่

ย่านถนนแพร่งนรา  ชื่อถนนมาจากพระนาม  “พระเจ้าบรมวงศ์เธอกรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์” สมเด็จพระบรมราชชนกโปรดให้สร้างขึ้นริมถนนตะนาว ที่มีอาณาเขตต่อจากวังพระเจ้าบรมวงศ์กรมหมื่นภูธเรศธำรงศักดิ์ ในขณะที่ประทับ ณ วัง โปรดให้สร้างโรงละครขึ้นชื่อโรงละครปรีดาลัย โรงมหรสพแห่งแรกของไทย  มีการสันนิษฐานว่าโปรดให้ตัดถนนผ่านกลางวังพร้อมกับสร้างตึกแถวทั้งสองข้าง ชาวบ้านจึงเรียกถนนแห่งนี้ว่า ‘ถนนแพร่งนรา’

ย่านถนนแพร่งภูธร ชื่อถนนมาจากพระนาม “พระเจ้าบรมวงศ์เธอกรมหมื่นภูธเรศธำรงศักดิ์” ประทับ ณ วัง บริเวณริมถนนหัวมุมสี่กั๊กเสาชิงช้า ริมถนนบ้านตะนาว กรมหมื่นภูธเรศธำรงศักดิ์สิ้นพระชนม์ เมื่อ พ.ศ. 2440 หม่อมเจ้าในกรมจึงได้ขายวังให้กับพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้สร้างตึกแถว และตัดถนนผ่านบริเวณวัง เรียกชื่อตามพระนามเจ้าของวังว่า ‘ถนนแพร่งภูธร’

ย่านถนนแพร่งสรรพศาสตร์ ชื่อถนนมาจากพระนาม  “พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงสรรพสาตรศุภกิจ”ประทับ ณ วังริมถนนบ้านตะนาว ในอาณาเขตต่อจากวังพระเจ้าบรมวงศ์เธอกรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์ เมื่อพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงสรรพสาตรศุภกิจ สิ้นพระชนม์ ทายาทจึงได้ขายพื้นที่ตั้งวังให้กับเอกชน ตัววังถูกรื้อและสร้างเป็นอาคารพานิชย์ ตัดถนนผ่านบริเวณวังเรียกชื่อตามพระนามเจ้าของวังว่า  ‘ถนนแพร่งสรรพศาสตร์’

ย่านบางรัก ย่านการค้าที่สำคัญ มีร้านค้าที่ทันสมัย ย่านเยาวราช เป็นย่านที่มีชาวจีนอาศัยอยู่จำนวนมาก มีวัฒนธรรมการกินอยู่ที่น่าสนใจ มีอาหารจีนมากมาย รวมถึงของกินที่แปลกใหม่สำหรับสมัยนั้น เช่น ข้าวเสียโป

หอชมเมือง เป็นสถานที่ที่จำลองมาจากหอคอยคุก ที่ใช้สำหรับตรวยตราป้องกันไม่ให้มีนักโทษหนี อีกทั้งยังเป็นที่ที่เอาไว้ชมวิวรอบๆเมือง มัลลิกาแห่งนี้ได้ วิว ทัศนียภาพสวยงามมากๆ

ภายในเมืองมัลลิกา ร.ศ. 124 มีการจำลองเรือนไทยต่างๆ ที่เป็นเรือนในสมัยนั้น เพื่อให้นักท่องเที่ยวได้เห็นถึงบ้านเรือน วิถีชีวิตของคนในสมัย ร.ศ. 124 ได้อย่างชัดเจน บ้านเรือนมีหลากหลายแบบ เริ่มต้นที่

เรือนเดี่ยว เป็นเรือนของชาวบ้านคนชนชั้นกรรมาชีพ เช่น คนที่ทำอาชีพทำไร่ ทำนา ทำสวน ปลูกผัก สีข้าว ทอผ้า จักสาน

เรือนคหบดี เป็นเรือนของคนที่มีฐานะคนชนชั้นปกครอง บนเรือนคหบดีจะมีกิจกรรมบนเรือนที่แสดงวิถีชีวิตของชนชั้นปกครอง เช่น งานใบตอง งานดอกไม้ งานเครื่องแขวน งานแกะสลักผลไม้ ซึ่งงานเหล่านี้เป็นงานวิจิตรที่จะใช้จริงในเมืองมัลลิกา และบริเวณเรือนคหบดีนั้นจะมีเรือนครัว สำหรับการประกอบอาหาร

เรือนแพ เป็นเรือนที่ใช้สำหรับค้าขายเพราะในสมัยนั้นใช้แม่น้ำในการสัญจรเป็นหลัก เช่นร้านกาแฟตงฮู เป็นร้านกาแฟชื่อดังในสมัยนั้น โดยนำเมล็ดกาแฟสดมาจากต่างประเทศ และร้านข้าวแกงเพื่อรองรับนักเดินทาง เป็นข้างแกงทรงโปรดที่นำเอาอาหารที่พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าทรงโปรดมาเพื่อให้ประสกนิกรและนักท่องเที่ยวได้เห็นความเรียบง่ายของอาหารที่มหาราชขของชนชาวไทยเสวยซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นอาหารที่ง่ายแต่มีความอร่อยอย่างไทยแท้

เรือนหมู่ เป็นเรือนสำหรับรับรองแขกบ้านแขกเมืองของคหบดีไทย ซึ่งจะเป็นพวกขุนนาง หรือ คหบดีผู้มั่งคั่ง ถือเป็นเรือนหมู่ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย เป็นเรือนที่แสดงถึงวิถีชีวิตของ ‘นาฎศิลป์ไทย’ เพราะในสมัยนั้นนิยมมีคณะนาฎศิลป์เป็นของตนเอง เอาไว้สำหรับรับแขกของตนเอง บนเรือนจะมีการแสดงนาฎศิลป์ไทย และเสริฟอาหารไทยโบราณที่คงความเป็นไทย

ภายในมีการจัดการแสดงของไทย เพื่อให้นักท่องเที่ยวได้เห็นถึงการแสดงต่างๆ ในสมัยก่อน สะท้อนความเป็นไทยได้อย่างชัดเจน อย่างเช่น

รำซัดชาตรี เป็นการแสดงที่นิยม โดยเป็นศิลปะทางใต้ของไทยปรับปรุงมาจากรำซัดไหว้ครูของละครชาตรี ซึ่งเคยเป็นละครรำแบบเก่าชนิดหนึ่งของไทย และถือว่าเป็นต้นกำเนิดของละครรำประเภทต่างๆ โดยการแสดงละครชาตรีถือธรรมเนียมกันว่าผู้แสดงตัวพระ จะต้องรำไหว้ครูเป็นการเบิกโรงเรียกว่า ” รำซัด ” มีโทน ปี่ กลอง กรับ ในการประกอบจังหวะ และต่อนั้นกรมศิลปากรได้ดัดแปลงรำซัด และปรับปรุงให้มีผู้รำทั้งฝ่ายชาย (ตัวพระ) และหญิง (ตัวนาง) เพื่อให้น่าดูมีชีวิตชีวา และยังคงรักษาจังหวะที่เร่งเร้าไว้อย่างเดิม

รำกินรีร่อน การแสดงชุดนี้ได้รับความนิยมยกย่องอย่างมากในด้านความวิจิตรสวยงามของกระบวนท่ารำ และเครื่องแต่งกาย โดยชุดแรก คือ กินรีร่อนเป็นการรำในฉากหนึ่งที่นางมโนราห์และพี่ๆบินมาเล่นน้ำที่สระอโนดาษ เขาไกรลาศ และการแสดงอีกชุดหนึ่งที่นำมารวมกันไว้คือ ชุดการรำมโนราห์ โดยคุณหญิงแผ้ว สนิทวงศ์เสนี เป็นผู้ประดิษฐ์ท่ารำ

ระบำศรีชัยสิงห์ เป็นระบำที่เป็นเอกลักษณ์ของจังหวัดกาญจนบุรี ท่ารำของระบำชุดนี้มาจากภาพประติมากรรม และภาพศิลาจำหลักจากการฟ้อนรำเป็นพุทธบูชาของนางอัปสรบายน ภายในปราสาทเมืองสิงห์ ของจังหวัดกาญจนบุรี นับเป็นการแสดงที่สวยงาม และเป็นที่นิยมสูงสุดชุดหนึ่ง